Rozdział 2:

Rano obudził mnie budzik,wróg wszystkich ludzi.Niechętnie wstałam z ciepłego łóżka i poleciałam do kuchni zrobić śniadanie Mai do szkoły,później szybko się ubrałam.

 

I poszłam obudzić największego śpiocha na świecie.

- Maja wstawaj.-zero reakcji.-Maju wstajemy nie ma spania.-zdjęłam z niej kołdrę.

- Mamo nie chcę iść do szkoły.-spojrzała na mnie.

- A wiesz ilu rzeczy ja nie chcę,ale wstawaj bo ja muszę do pracy lecieć,a jeszcze do szkoły cie zaprowadzić.

- A nie mogę iść z tobą do pracy,a do szkoły nie?

- Żabko proszę cię,a poza tym dziś po szkole idziesz z grupą na basen,ale jeżeli nie chcesz to ok.-uśmiechnęłam się.

- Wiesz to może ja pójdę do szkoły.-zaczęła się ubierać.O 7:50 wyszłyśmy z domu wiedziałam że się spóźnimy,poczekałam aż wejdzie do budynku i wtedy mogłam udać się do pracy.Zrobiłam niezłe wejście smoka.

- Cześć dziewczyny.-powiedziałam jak zobaczyłam Pole i Izę.

- No siema,co się spóźniasz?-zaśmiała się Pola.

- Bardzo śmieszne,w ogóle pamiętacie że jutro idziemy na mecz?-zapytałam dla pewności.

- Tak,takie głupie to my nie jesteśmy.

Więc tak Polę i Izę poznałam jak przyjechałam do Katowic.Są w moim wieku,od razu złapałyśmy wspólny język i zaprzyjaźniłyśmy się.To one załatwiły mi pracę,one pomagały mi opiekować się Mają razem z moimi rodzicami,którzy mieszkają teraz w Berlinie bo tam tata dostał pracę.Ale dalej Witek z Ulą zatrudnili mnie jeszcze jak byłam w ciąży.Jak urodziłam to po miesiącu powróciłam do pracy,wtedy Mają zajmowali się rodzice.Przez te 7 lat zdarzały mi się wzloty i upadki,cały czas przeklinałam na siebie że mu nie powiedziałam.Może wtedy by mnie nie zostawił,ale ja też nie chciałam być przeszkodą w jego karierze.Widzicie minęło tyle lat a ja nie mogę o nim zapomnieć,z nikim się nie spotykam bo on wiecznie zaprząta moją głowę,zawsze wieczorem kiedy Maja zasypia ja otwieram album i przeglądam zdjęcia na których byliśmy szczęśliwi,czytam też ze sto razy cholerny list który napisałam zaraz po urodzeniu do niego,miałam go wysłać ale jakoś nie miałam odwagi.Maja z roku na rok robi się starsza,mądrzejsza pyta mnie o swojego ojca,a ja nie potrafię jej odpowiedzieć na durne pytanie.

- Lena to idziesz?-z zamyślenia wyrwała mnie Iza.

- Gdzie?-zapytałam.

- No dziś biegać,z tego co wiem i pamiętam Maja ma dziś basen do 20:00.

- Tak jasne to w parku o 18:00?

- Tak dobra wracajmy do pracy.-dziś czas minął w barze szybko nie było jakoś wielu klientów z czego bardzo się cieszę.O 16:00 byłam w domu szybki prysznic,zjedzenie lekkiego obiadu i poleciałam się przebrać na nasz trening.

 

O 18:00 byłam w parku,dziewczyny się spóźniały ale tak było już zawsze.Odwróciłam się i niechcący na kogoś wpadłam.

- Mogłabyś idiotko uważać jak chodzisz?-spojrzałam na osobę na którą wpadłam i nie miałam ucieszonej miny.Wpadłam na nią,tą której oświadczył się trzy dni temu.

- Przepraszam nie zauważyłam cię.-powiedziałam z wymuszonym uśmiechem.

- Następnym razem byś uważała a nie jak wieś się zachowujesz.

- Przeprosiłam cię a ty mnie dalej obrażasz to nie w porządku.-powiedziałam trochę wkurzona.

- Bo jesteś nikim,więc mogę cię obrażać.

- A ty za kogo się uważasz?

- Ja jestem narzeczoną Bartka Kurka więc mniej do mnie szacunek.-powiedziała i mnie ominęła.

- Dobrze że zmieniłam kolor włosów.-zaśmiałam się.

- Masz coś do mnie.-podeszła do mnie.

- Kiedyś byłam blondynką ale dobrze że zmieniłam kolor bo z myślą że taka suka jak ty ma taki sam kolor włosów jak ja nie przeżyłabym tego.-powiedziałam a ona obrażona odeszła.Zauważyłam Polę i Izę.

- Kto to był?-zapytała Pola.

- Jego narzeczona.-powiedziałam.

- Co od ciebie chciała?-otworzyła szeroko oczy Iza.

- Nic po prostu na nią wpadłam,przeprosiłam a ona zmieszała mnie z błotem co on w niej zobaczył to ja nie wiem.-powiedziałam i zaczęłyśmy biegać.O 19:30 byłam już w domu i czekałam na moją córkę która miała przyjechać z mamą jej koleżanki.Były niewiele po 20:00.Przygotowałam kolację,a mała w tym czasie poszła się umyć z tego chloru.

- Mamusiu wiesz jak dziś było fajnie na basenie?-zapytała siadając na krześle.

- No to bardzo się cieszę,skarbie posłuchaj jutro jest sobota i to dla ciebie bardzo ważny dzień.

- No tak mam urodziny.-uśmiechnęła jak ona potrafi.

- Mam dla ciebie prezent-powiedziałam podając jej kopertę.-Otwórz.-delikatnie otworzyła ją i zaczęła piszczeć i skakać.

- Dziękuję mamusiu,bardzo cię kocham.-przytuliła mnie.Zadzwoniłam jeszcze później do dziewczyn żeby umówić się jak jutro lecimy.Zmęczona zasnęłam.

Rano obudziła mnie Maja.

- Mamo wstawaj idziemy na mecz.-skakała po mnie.

- Maju ale jest dopiero.-spojrzałam na zegarek-Kochanie jest 8:00,a mecz jest o 20:30.Ale skoro już mnie obudziłaś to możemy iść do parku pobiegać,ładna pogoda jest.

- Tak musimy dbać o formę.-zaśmiała się,a ja zaczęłam ją gilgotać.

Biegałyśmy po parku bawiąc się w berka i w wyścigi,później zjadłyśmy słodkie śniadanie.Postanowiłam zrobić naleśniki.

- Więc mój króliczek urodzinowy życzy sobie naleśniki z ?-zapytałam.

- Z dżemem truskawkowym.-podałam jej śniadanie i poleciałam wziąć prysznic.Resztę czau spędziłyśmy na oglądaniu telewizji i odbieraniu telefonów z życzeniami od rodzinki dla Mai.

Wreszcie nadeszła godzina 19:30,poszłam się ubrać narodowo.

 

- Mamusiu a gdzie jest moja koszulka z reprezentacji?-zapytała mnie Maja.

- Skarbie mówiłam że kładę ją na łóżku.-zaśmiałam się i poszłam jej pomóc.O 20:00 wyszłyśmy z domu,z dziewczynami miałyśmy spotkać się pod halą.Na halę nie mamy długiej drogi,może z 10 minut.

- No myślałyśmy że nie przyjdziecie.-zaśmiał się Iza.-Wszystkiego najlepszego szkrabie.

- Tak dzióbku wszystkiego najlepszego.-powiedziała Pola.

- Nie róbcie mi wiochy.-zaśmiał się Maja.Weszłyśmy na halę i jakie moje zdziwienie było kiedy okazało się ze kupiłam bilety z miejscami przy samym boisku.

- No to Lena dałaś teraz po bandzie.-powiedziała Pola.

- Nawet nie zauważyłam że takie miejsca mamy,ale dobra.Chodźmy.-wzięła małą za rękę i usiadłyśmy na naszym miejscu i jak na chama na przeciwko Bartek wymieniał ślinę z narzeczoną.Zrobiło mi się strasznie smutno,chodź muszę przyznać że strasznie się zmienił,przybrał więcej mięśni był idealny.Gdybym mogła cofnąć czas to teraz było by inaczej.Moich oczach zaczęły zbierać się łzy.

- Dziewczyny macie chusteczki?-zapytałam,wycierając łzy.Wiedziałam że tak będzie,że mój stan pogorszy się przez ten mecz,ale chciałam spełnić marzenie mojej córki.Wreszcie rozpoczęło się spotkanie,wyszedł w podstawowej szóstce.Polacy grali dziś perfekcyjnie w obronie w ataku,świetnie funkcjonował blok.Maja krzyczała jak oszalała,pokazali ją nawet na telebimie.Polska wygrała 3:0 ze Stanami.Niektórzy zaczęli kierować się do wyjścia,a niektórzy po autografy.

- Mamusiu proszę chodźmy po autografy.-prosiła mnie Maja.

- Ale nie masz żadnego zeszytu.-powiedziałam bo chciałam ją od tego pomysłu odciągnąć.

- Mam zeszyt wzięłam ze sobą.

- Dobra to chodźmy.-i w duchu prosiłam żeby Bartek zmył się do szatni.Obeszłyśmy wszystkich siatkarzy i niestety został nam Bartek,czemu oni dziś wszyscy zostali na boisku.

- No leć ja czekam.-powiedziałam.

- Nie chodź ze mną mamo.-pociągnęła mnie za rękę.

- Dobra ale nie ciągnij mnie tak.-podeszłyśmy do Bartka.

- Dobry wieczór mogę pana prosić o autograf z dedykacją.-chciało mi się śmiać jak ona to powiedziała,wczoraj uczyła się tej kwestii cały wieczór.

- Oczywiście proszę pani.-zaśmiał się.-Jak masz na imię?

- Maja,jak ta pszczółka.-zachichotała.-Mamo to pszczółka miała na imię Maja?-odwróciła się do mnie.

- Tak kochanie.-powiedziałam i w tym momencie Bartek na mnie spojrzał.

- Dla pani też autograf?-zapytał pociągającym głosem.

- Tak mamie też niech pan da proszę.-powiedziała za mnie Maja.

- A imię?-uśmiechnął się.

- Lena.-powiedziałam,a on jakby znieruchomiał............

I jest dłuższy jak obiecałam zastanawiałam się w jakim momencie uciąć,ale wreszcie ucięłam :)

Mam nadzieję ze wam się spodoba i zostawicie komentarz z opinią.

Następny ukaże się w sobotę.I już miesiąc wakacji przeminął jak to się dzieje??? :(

Do zobaczenia w sobotę.

Pozdrawiam Aga