Rozdział 45:

- Lena pójdziesz ze mną na spacer?-zapytał pan Adam.

- Oczywiście.-powiedziałam i wyszliśmy z domu.Szliśmy przez park nic nie mówiąc,trochę mnie to męczyło o czym chciał z mną rozmawiać ojciec Bartka.

- Wiesz dzwonił do mnie jakiś Damian.-powiedział w końcu,a mi zrobiło się słabo.

- Czego od pana chciał?-zapytałam.

- Zaczął coś opowiadać,o jakimś romansie,ale nie uwierzyłem mu bo brzmiał mało wiarygodnie.Chciałem żebyś wiedziała że była taka sytuacja.

- Pan nie uwierzył,a mój ojciec w to uwierzył.-powiedziałam i usiadłam na ławce.

- Posłuchaj z tego co wiem to on spotkał twoich rodziców twarzą w twarz,a do mnie dzwonił,to też wpływa na wiarygodność przez telefon to rozpoznasz.-usiadł koło mnie.

- Ale wie pan ile miałam problemów przez niego,to jest chore bo każdego dnia boję się coraz bardziej.On chce zniszczyć mi życie i jak na razie odsuwa ode mnie moich bliskich.

- Musisz zastanowić się nad tym czy nie podać go na policję.

- Nie to jeszcze bardziej go rozzłości.-szepnęłam.

- Lena wiem że ci ciężko,bo właśnie są takie momenty że bliscy bardzo chcieliby wierzyć tobie,ale coś im nie pozwala.Ja osobiście cieszę się że ten telefon ja odebrałem,a nie Iwona.-powiedział,a ja na niego spojrzałam.

- Dlaczego?

- Iwona jest osobą która bardzo się przejmuje tym co inni mówią o jej bliskich więc lepiej będzie jeżeli nic jej nie powiemy.Lena głowa do góry,załatwimy to razem.-uśmiechnął się.Spacerkiem wróciliśmy do domu,gdzie nikogo nie było.Byliśmy zdziwieni,gdzie wszyscy???

Udaliśmy się zatem do ogrodu,od razu na mojej twarzy zastał wielki uśmiech.

- Mamusiu zobacz,tata rozłożył basen.-krzyknęła Maja.

- No to widzę że świetnie się bawicie.-powiedział pan Adam,który już stał w samych kąpielówkach.Podeszłam do pani Iwony,która siedziała sobie na trawie z Kubusiem.

- Co tam synku?-zapytałam,a on się uśmiechnął.

- Lenko mam do ciebie prośbę.-spojrzałam na mamę Bartka.

- Słucham?

- Bo Adam dostał zaproszenie na urodziny i chcieliśmy iść,ale nie chcemy zostawiać Kubę pod opieką babci bo ona musiałaby znowu się tu tłuc pociągiem.

- Nie było by problemu się Kubą zająć,a kiedy są te urodziny?-zapytałam.

- No właśnie w tym problem bo wtedy co wy jedziecie na wesele.-powiedziała,a ja się zaśmiałam.

- Ale to żaden problem żeby on z nami pojechał.Iza nawet będzie szczęśliwa że jest o jedną osobę więcej,a przede wszystkim Mai nie będzie się nudzić.-powiedziałam.

- Cieszę się że będziesz moją synową.-przytuliła mnie.W ogrodzie spędziliśmy cały dzień,kiedy Kubuś zasnął i Maja oczywiście też,Bartek kazał ubrać mi swój strój kąpielowy.Trochę zdziwiona poszłam do łazienki i ubrałam swój strój.

- Bartek mogę wiedzieć co ty wymyśliłeś?-zapytałam wychodząc do ogrodu.

- Skarbie,pokąpiemy się w basenie.

- W nocy?-spojrzałam na niego.

- Noc jest ciepła,więc co nam szkodzi?-zapytał i pociągnął mnie za rękę.Kiedy byłam już w basenie poczułam,że upadam,Okazało się że to Bartek mnie popchnął.

- Ha ha bardzo śmieszne idioto mogłam się zabić.-powiedziałam wkurzona.

- Oj Lenor.-powiedział,a zaczęłam go chlapać wodą.

- Nie mów do mnie Lenor,gburze jeden.-powiedziałam i nagle poczułam jego usta na swoich.Kochałam takie pocałunki,które przeradzają się w większe przyjemności,ale dziś nie mogłam mu na to pozwolić.

- Nie skarbie.-powiedziałam kiedy chciał zdjąć górną część stroju.

- Dlaczego?-zapytał odrywając się ode mnie.

- Jesteśmy u twoich rodziców i w dodatku w ogrodzie,a po bokach sąsiedzi.-powiedziałam,a on się zaśmiał.

- Lenka,przecież jest noc,wszyscy śpią.

- Bartek.-spojrzałam na niego,a on znów się zaśmiał.

- Dobrze dziś nie.-powiedział grzecznie siadając w wodzie,usiadłam koło niego i mocno się przytuliłam.

- Bartuś a co z klubem?-zapytałam.

- Dostałem kilka propozycji z Rosji,Włoch,a nawet Turcji i jeszcze się zastanawiam.Mam dać odpowiedź do 20 sierpnia.

- Ale nie zamierzasz chyba wyjeżdżać?-spojrzałam na niego uważnie.

- Właśnie bo powinienem z tobą o tym porozmawiać.Myślę nad Włochami.

- Ale jak to myślisz,przecież wiesz że to na ten czas niewykonalne.-powiedziałam.

- Myślałem o wszystkim,Mai znalazło by się szkołę.-powiedział.

- Przecież to nie chodzi o szkołę,po prostu myślałam że za rok wybrałbyś inny klub,bo Kuba jest za mały.-stwierdziłam.

- Wiem o czym mówisz,ale taka szansa może się za rok nie powtórzyć.

- Czyli pojedziesz i będziesz przyjeżdżać raz na jakiś czas?-zapytałam.

- Lena ja wiem jak to brzmi,ale chcę spróbować.-szepnął.

- Ja nie będę ci tego utrudniać,zobaczymy jak nam to wyjdzie.Jeżeli będzie źle to wtedy będziemy myśleć.Jutro zadzwoń i podpisuj umowę.-uśmiechnęłam się krzywo,Tak na prawdę nie chciałam żeby tego kontraktu podpisywał.Wszyscy wiemy że zdarzają się takie przypadki,że ludzie ze względu na duże kilometry się rozstają,znaczy ja na pewno tak nie zrobię,bo nie chcę mu zawalać kariery,ale też nie chcę go oddawać i go przy sobie nie mieć.

- Kocham cię Lenka.-pocałował mnie,a dla mnie ten pocałunek był jak pożegnanie.

- Ja ciebie też.-około 1:00 w nocy poszliśmy się położyć,znaczy ja nie mogłam zasnąć.Myślałam jak to będzie gdy on będzie tam a ja tu z dziećmi.Z jednej strony jego forma wzrośnie o wielką skalę,a z drugiej tęsknota też będzie potrafiła z człowiekiem zrobić porządek.

Zasnęłam dopiero nad ranem.Nie pospałam sobie długo bo już o 9:00 do pokoju wbiegłam Maja i chciała iść się kąpać do basenu.Jakoś mój humor był dziwny,chciało mi się płakać,śmiać,wrzeszczeć i bardzo mocno się do kogoś tulić.Czyżby w mojej głowie już pokazywały się oznaki tęsknoty za Bartkiem.

Siedzieliśmy sobie w ogródku,kiedy to wpadł zadowolony Bartek.

- Jestem w Lube.-krzyknął,jego rodzice nie zrozumieli o co mu chodzi więc im wyjaśnił.Jego ojciec się ucieszył,gorzej było z panią Iwoną,która nie odezwała się ani słowem.Może musi sobie wszystko przemyśleć,więc nic się nie odezwałam.

- No synu Włoch to świetny wybór,tak ci wypracują formę że ho ho.-powiedział pan Adam.

- A to przemyślałeś synku?-zapytała w końcu jego mama.

- Tak,Lena mi pomogła w tej decyzji.-powiedział i się do mnie uśmiechnął.Właśnie zrozumiałam jak mu zależało na tej decyzji.Gdybym mu nie pozwoliła to chodziłby smutny,a może i nawet zły przez cały rok,a tak widzę jaki jest szczęśliwy.

- Tato,a ja też z tobą pojadę.-podbiegła do nas Maja.

- Wiesz myszko na początku zastaniesz tutaj w domku,a później jak Kubuś podrośnie to jak najbardziej.

- A nie mogę od razu jechać?-zapytała i spojrzała na mnie.

- Maju idź się kąpać później porozmawiamy.-powiedziałam.Poszłam do kuchni po jakieś picie i nie wiem kiedy to zaczęły mi po policzku płynąć łzy.Wytarłam je i oparłam się o blat.

- Żałujesz?-usłyszałam za sobą głos pani Iwony.

- Co,nie po prostu wpadło mi coś do oka.-powiedziałam.

- Lenka nie okłamuj mnie.-powiedziała.

- Widzi pani jaki on jest szczęśliwy,wytrzymamy ten rok,a później ja tam pojadę.Obiecuję.-szepnęłam i znów zaczęłam płakać.

- Spokojnie,to zawsze na początku będzie bolało,później wszystko się uspokoi.Wiem co mówię też to przeżywałam.-powiedziała a ja na nią spojrzałam.

- Tak?

- Adam podpisał kontrakt z Rosją,to było na początku naszego związku.Nie mogłam się podnieść po jego wyjedzie.Potrafiłam przepłakać cały dzień i noc,potrafiłam nic nie jeść,aż w końcu zaczęłam do niego jeździć,a on do mnie i tak minął ten okres Rosji.Później wrócił i zaszłam w ciążę,teraz jakoś nam te życie leci.

- Wiem,muszę go wspierać bo przecież się nie załamię.

- Chodźmy do ogrodu,bo Adam wymyślił grilla.-zaśmiała się.Usiadłam sobie przy stole koło Bartka,który trzymał Kubusia.

- Płakałaś?-zapytał.

- Nie,coś mi wpadło do oka.-skłamałam.Chodź on jeszcze nie wyjechał ja już odliczam dni do jego powrotu.

Nastał piękny sierpień,a dokładnie dziś jest ślub Izy i Sebastiana.W Katowicach byliśmy już wczoraj.Ja od 9:00 jestem u Izy,a Bartek ma dojechać do kościoła z dziećmi.Jest z nami Kuba,przed wczoraj przywieźli go rodzice Bartka,Maja strasznie się ucieszyła że będzie miała towarzystwo.Rafim zgodzili się zająć Winiarscy więc nie martwiłam się o niego.

- Lena ale ten łańcuszek pasuje do sukienki?-zapytała kolejny raz Iza.

- Ja pierdziele dziewczyno pasuje ci wszystko.-powiedziała Pola.

- Chyba to normalne że się denerwuję,zobaczymy jak wy się będziecie zachowywać.

- Mi to nie grozi.-zaśmiała się Pola,a ja pokręciłam głową ze śmiechem.Szybko pomogłyśmy jej z makijażem i przyjechała fryzjerka by zrobić nam włosy.Postawiłam na zwykłe spięcie.

Później pomogłam Izie wbić się w sukienkę i sama poszłam założyć swoją kreację.

Następnie odbyło się błogosławieństwo młodych,później pojechaliśmy pod kościół gdzie czekał już na mnie Bartek z dzieciakami.

- Mamusiu jak ty pięknie wyglądasz.-przytuliła mnie Maja.

- Lepiej popatrz na ciocię.-zaśmiałam się i wzięłam od niego Kubusia.

- Ślicznie wyglądasz.-szepnął i na ucho Bartek,a ja się uśmiechnęłam.

- Ty też skarbie.-szybka msza w kościele,wiele łez wylanych przez rodziców,przez dziadków,a nawet Pola się złamała.Po mszy młodzi podpisali wszystkie dokumenty i udaliśmy się na wielkie weselicho.

- Lena powiedz mi że ja też będę taka szczęśliwa.-powiedziała do mnie Pola kiedy młodzi tańczyli swój pierwszy taniec.

- Będziesz Pola,tylko musisz jak widać czekać na takiego co cię nigdy nie skrzywdzi.-przytuliłam ją.

- Czekam całe życie,więc te kolejne dni też poczekam.-zaśmiała się.

- Mogę panią prosić?-zapytał mnie Bartek.

- Jasne,a gdzie dzieci?-zapytałam.

- Rodzice Izy powiedzieli że przypilnują.-udaliśmy się na parkiet i kołysaliśmy w rytm muzyki.

- Za tydzień wyjeżdżasz?-zapytałam.

- Za tydzień jadę do Warszawy na prezentację,a wyjeżdżam za dwa tygodnie,ale nie mówmy o tym.-przytulił mnie.

- Będę cholernie tęsknić za tobą.-szepnęłam.

- Lenka,proszę nie rozmawiajmy o tym teraz.-pocałował mnie w czoło i oddaliśmy się całkowicie w dźwięki muzyki.Zabawa była fantastyczna,nawet nie sądziłam że dzieci wytrzymają do 4:00 rano,ale jak widać potrafią człowieka zaskoczyć.Kiedy wróciliśmy do mieszkania od razu padliśmy na łóżko tak jak staliśmy.

I niestety od dziś zostały nam tylko dwa tygodnie razem.......

 

 I jest kolejny :)

Taki na koniec tygodnia.Z okazji zbliżających się Świąt na które czekałam bardzo długo,pragnę życzyć wesołych i radosnych świąt,ciepłego rodzinnego klimatu i przede wszystkim wielki stos prezentów.

Kolejny rozdział pojawi się za tydzień ze względu na właśnie święta.

Bartek wyjeżdża czy przetrwają tą rozłąkę?????

Pozdrawiam Aga