Rozdział 35:

Jak zawsze obudziłam Maję do szkoły i oczywiście Bartka na trening,na który ja sobie później zawitam.Kiedy wyszli z domu,ja postanowiła się jeszcze zdrzemnąć.Nie trwało to za długo bo Kubu się obudził.Nakarmiłam go,przebrałam.I sama poszłam się ubrać.

Z mieszkania wyszliśmy o 11:00,spacerkiem dotarłam na halę,ochroniarz bez trudu mnie wpuścił w końcu mnie zna.

- Przepraszam gdzie jest gabinet statystyków?-zapytałam sprzątaczki.

- Musi iść pani do końca korytarzem i drzwi po lewej,a czy to jest Kubuś?-zapytała z uśmiechem.

- Tak,a skąd pani wie?-zaśmiałam się.

- Pan Bartek dużo opowiada mi jaką to on ma wspaniałą rodzinę.-ucieszyło mnie to że,w sercu zrobiło mi się strasznie ciepło.Chwilkę pogadałam z panią Basią później zajrzałam do Pauliny i poprosiłam by zajęła się Kubą przez chwilkę,a następnie ruszyłam do pokoju Sabiny.Zapukałam i kiedy usłyszałam słowo "PROSZĘ" to weszłam.

- Cześć.-powiedziałam.

- Lena,a co cię tu sprowadza?-zapytała zszokowana.

- Chciałam pogadać,masz czas,a co się głupio pytam dla mnie znajdziesz czas.-usiadłam sobie wygodnie.

- Więc czego chcesz?-zapytała.

- Posłuchaj może się powtórzę,ale czego nie zrozumiałaś po mojej ostatniej wizycie u ciebie?

- Nie rozumiem o czym do mnie mówisz.-zaśmiała się a ja miałam ochotę ją walnąć.

- Dobrze więc porozmawiamy jeszcze raz,masz raz na zawsze odczepić się od Bartka,a jeżeli zobaczę że jesteś za blisko niego to porozmawiamy sobie inaczej.-powiedziałam stanowczo.

- Posłuchaj Bartek mi mówił że ostatnimi czasy olewasz go,chciał zabrać cię na kolację ale ty go olałaś więc to tylko twoja wina.

- Wiesz mam w dupie to co do mnie mówisz,ale Bartek nie jest twoim służącym i nie będzie na każde twoje wezwanie.-powiedziałam zła.

- Oj Lena,Bartek ma tylko we mnie jakieś oparcie,tylko mi potrafi się wygadać.Ty nie jesteś dla niego odpowiednia.-zaśmiała się.

- Ale Bartek jest ze mną i ty tego nie zmienisz.

- Ze względu na dzieci,gdybyście ich nie mieli to szybko by cię zostawił.

- Wiesz że nie masz racji,my z Bartkiem byliśmy już w liceum więc nie zniszczysz między nami nic.-powiedziałam.

- Po co mam niszczyć skoro sama to robisz,bo nie potrafisz mu zaufać.-powiedziała.

- Ja mu ufam to tobie nie ufam,i ja cię proszę nie zbliżaj się do niego,to tylko dla twojego dobra.-wstałam.

- Posłuchaj ja jadę z nimi do Spały,więc będę zawsze blisko.-zaśmiała się,a ja do niej podeszłam.

- Zrobisz coś co rozwali mój związek to cie zabiję.-szepnęłam i wyszłam z pokoju bo gdybym została dużej to bym jej coś zrobiła.Nędzna suka,potrafi tylko niszczyć szczęście,ale ja się nie poddam.

- Już jestem.-uśmiechnęłam się do Pauliny.

- On jest taki cudowny.Załatwiłaś sprawę?-zapytała.

- Mam nadzieję ze tak.-powiedziałam i do pokoju wszedł Mariusz z Bartkiem.

- A co wy tu robicie?-zapytał Bartek i najpierw mnie pocałował a później wziął synka na ręce.

- Przyszliśmy po ciebie,taki spacerek.-zaśmiałam się.W hali spędziliśmy jeszcze godzinę bo chłopaki brali prysznic i w ogóle.Później spacerkiem udaliśmy się pod szkołę,skoro Maja kończyła lekcje.
- Lenka a tak na serio co robiłaś na hali?-zapytał kiedy usiedliśmy na ławce,powiedzieć mu prawdę czy raczej ominąć ten wątek.

- Paulina zadzwoniła że ma małą sprawę do obgadania i wiesz przyszłam,a co nie cieszysz się.

- Ja bardzo.-pocałował mnie ale to nie trwało za długo bo Kuba zaczął przypominać że też z nami jest.

- Musimy się kiedyś dzieci pozbyć na max dwa dni.-zaśmiał się a ja razem z nim.

- No wiesz jak nasi rodzice nie będą mieli nic przeciwko to czemu nie.-i rozległ się dzwonek,a chwilę później Majka wybiegła z budynku.

- Mamo nie uwierzysz,dostałam jedynkę.-powiedziała smutna i zaczęła płakać.

- Skarbie nie płacz mi też się zdarzały jedynki.-powiedziałam i wzięłam ją na kolana.

- A za co?-zapytał Bartek.

- Za sprawdzian z matematyki.

- Oj myszko nie przejmuj się nauczymy się dobrze i napiszesz poprawę.-uśmiechnęłam się,a on wytarła łzy.

- Kubuś.-pisnęła i teraz zauważyła że jej brat też tu jest.-Idziemy już?-zapytała,a ja pokiwałam głową.

Resztę dnia spędziliśmy razem,ale wieczór już nie bo zadzwoniła Sabina.

- No ty chyb nie chcesz iść?-zapytałam kiedy skończył gadać.

- Szybko to załatwię spokojnie.-zaśmiał się,ale mi do śmiechu nie było.

- Bartek przecież mieliśmy wieczór spędzić razem.-powiedziałam.

- Kochanie wrócę szybciej niż myślisz.-pocałował mnie i wyszedł.No świetnie,ona się ze mną w tym momencie bawi.Wkurzona poszłam wziąć prysznic i położyłam się do łóżka,wcześniej zostawiając mu pościel w salonie.Jeżeli dla niego na prawdę ważna jest Sabina to niech z nią będzie,a nie ze mną.Nawet nie wiem o której zasnęłam wiem tylko że Bartek długo nie wracał.

Rano obudził mnie budzik o 7:00,wstałam i wyszłam do salonu.Szok,Bartek nie wrócił na noc,jego pościel nie była tknięta.Zaczęłam się trochę denerwować,może mu się coś stało.Chwyciłam telefon,ale nie odbierał.Nie minęło 5 minut kiedy otworzyły się drzwi wejściowe.Pognałam szybko na przedpokój i kiedy ujrzałam Bartka całe zmartwienie no dobra nie całe zeszło.

- Gdzie ty byłeś?-zapytałam wkurzona.

- Śpieszę się na trening pogadamy później.-powiedział i chwytając torbę wyszedł.Przez moją głowę przelatywały głupie myśli,a co jeśli Sabina dopięła swojego i nawet nie chcę o tym myśleć.Zapomniałam o wszystkim,ale w miarę szybko się ocknęłam bo Majkę do szkoły musiałam zaprowadzić.

O 10:00 odwiedziły mnie Pola i Iza,z czego bardzo się ucieszyłam bo musiałam się wygadać.

- Co się stało Lenka?-zapytała Pola,kiedy stłukłam kolejną filiżankę.

- Bartek chyba ma romans.-powiedziałam i zaczęłam płakać.

- Jak to chyba,nie jesteś tego pewna.-powiedziała Iza.

- Wczoraj zadzwoniła Sabina,czegoś chciała on pojechał i nie wrócił na noc.-łkałam.

- Skąd wiesz może wrócił.-stwierdziła Pola.

- Nie bo wszedł do domu dopiero o 7:00.

- Lenka ale to nie znaczy że on cię zdradza.

- Same w to nie wierzycie,nie wiem co mm robić.-opadłam na krzesło.

- Posłuchaj mnie,jak będzie brał prysznic sprawdź mu telefon.-powiedziała Iza.

- Mam mu grzebać w telefonie?-zapytałam.

- To jest jedyne wyjście,chyba że potrafisz zapytać się go prosto w twarz?

- Nie,dobra sprawdzę,ale jak mnie przyłapie?-zapytałam.

- To udasz że ktoś dzwonił,albo sprawdzałaś godzinę.-powiedziała Pola.

Jak dla mnie to nie był dobry pomysł ale ja muszę znać prawdę,czemu Bartek dziś na noc nie wrócił.Była godzina 16:00 kiedy do domu wszedł Bartek z Mają.Ja byłam w salonie z Kubą,kiedy przekroczył próg łazienki,zrobiłam to wzięłam jego komórkę i zaczęłam ją przeglądać.Nie zobaczyłam żadnych niepokojących wiadomości,więc byłam jakoś spokojna,ale gdzie on był???

- Maja chodź na obiad.-zawołałam córkę do kuchni,gdzie na stole stał dzisiejszy obiad.Jadłyśmy sobie spokojnie,i o kilku minutach dołączył do nas Bartek.Nic się nie odzywał,więc sama nie zaczynałam tematu.

- Mamusiu a wiesz że poprawiłam jedynkę na czwórkę.-powiedziała Maja,a ja się uśmiechnęłam.

- To super,a nie mówiłam teraz idź odrobić lekcje.-powiedziałam sprzątając talerze.Kiedy zajęłam się zmywaniem naczyń,poczułam jak przytula się do moich pleców.

- Kocham cię.-szepnął i poczułam że to dobry moment o zapytanie gdzie spędził noc.Więc zakręciłam wodę i odwróciłam się do niego.

- Bartuś gdzie ty byłeś całą noc?-zapytałam.

- Wszędzie,wracając od Sabiny zadzwonił Winiar że są w barze,więc poszedłem tam do nich,a później po całym mieście szukaliśmy Wrone bo gdzieś wyszedł i nie mogliśmy go znaleźć,a później okazało się że zasnął pod stołem w tym barze.-powiedział a ja zaczęłam się śmiać.

- To dlaczego nie zadzwoniłeś?-zapytałam.

- Bo wiedziałem że już śpisz.-uśmiechnął się.

- Boże,nawet nie wiesz jak mi ulżyłeś.-powiedziałam.

- Dlaczego?-zapytał.

- Kiedyś ci powiem,ale teraz idź do Kubusia a ja dokończę zmywanie.-pokiwał głową,a ja z uśmiechem zmywałam dalej.Teraz męczy mnie jedna sprawa,czego chciał Sabina.Po sprzątaniu udałam się do salonu.

- Bartuś mogę mieć jeszcze jedno pytanko?-zapytałam siadając koło niego i głaskając Kubusia po plecach.

- No jasne.

- Co chciał wczoraj Sabina?-zapytałam w końcu.

- Chciała bym jej pomógł z poskładać nowe meble.

- Bartek czy ona ma kogoś?

- Nie sądzę,ale może się mylę a co?-zapytał.

- Nic nic tylko się pytam,a następnym razem daj znać jak nie wracasz na noc bo martwię się o ciebie.

I niestety nadszedł ten dzień kiedy muszę go oddać Spale.Wstaliśmy bardzo wcześnie,bo o 5:00.Zanieśliśmy wszystkie jego rzeczy do samochodu i wyruszyliśmy w drogę do Spały.Około 9:30 byliśmy pod ośrodkiem,przywitaliśmy się ze wszystkimi i czekaliśmy na trenerów i sztab.

- Cześć Lenka.-usłyszałam za sobą i zobaczyłam Monikę.

- No cześć,ale już masz brzuszek.-powiedziałam przytulając ją.

- No tak w końcu za cztery miesiące będę rodzić.-zaśmiała się.

- A macie imię?-zapytałam.

- No Pola.-powiedziała.-A gdzie Kubuś z Mają?-zapytała.

- Z moimi rodzicami,a przyjechałam tylko coś zobaczyć.

- Nawet wiem co,to tlenione coś co idzie w naszą stronę.-spojrzałam w tamtą stronę i myślałam że mi oczy wylecą,ubrała się jak tania dziwka.Starałam się być grzeczna ale nie wychodziło mi to,wreszcie przyjechała reszta sztabu i nadszedł czas by się pożegnać.

- To widzimy się dopiero na meczu w Katowicach.-uśmiechnął się.

- Nawet tak nie mów,nie wiem czy wytrzymam.-zaśmiałam się.

- Wierzę w ciebie,kocham cię słonko.-szepnął.

- Ja ciebie też.-zauważyłam że w naszą stronę zmierza Sabina,więc szybko wiłam się Bartkowi w usta.Nie powiem bo spodobała mu się ta reakcja.

- Masz o nas myśleć-szepnęłam.

- Zawsze będę.-odszepnął i znów mnie pocałował.I niestety musiałam już jechać,co było chyba najtrudniejsze bo nie chciałam go zostawiać.

- Chodź Monia odwiozę cię.-powiedziałam.

- Przestań pojadę autobusem.-spojrzałam na nią.

- Chodź,i tak jadę do Katowic więc odwiozę cię.-uśmiechnęła się i pojechałyśmy do Jastrzębia,a ja później do Katowic.I wiecie co cholernie za nim tęsknie a minął dopiero jeden dzień......

I jest kolejny,przepraszam za taki poślizg ale problemy robią swoje,ale wszystko jest dobrze i mamy go :)
Jak wam się podoba,jak obiecałam jest dłuższy i trochę się w nim działo,jak myślicie czy w Spale wydarzy się coś co nie powinno mieć miejsca?

Następny w środę.

Pozdrawiam Aga