Rozdział 20:

Rano obudził mnie przyjemny dotyk po moim policzku.Otworzyłam oczy i nad swoją twarzą zobaczyłam twarz Bartka.

- Wstawaj słońce,zrobiłem śniadanie.-uśmiechnęłam się.

- Musisz poczekać bo muszę obudzić Majkę do szkoły.-powiedziałam siadając.

- A jak ci powiem że Maja od dwóch godzin jest w szkole to zjesz śniadanie?

- Co zaspałam ale jak zaprowadziłeś ją?-zapytałam.

- Co to takie dziwne wstawaj i ubieraj się.-poszłam do łazienki i się ubrałam.

 

Weszłam do kuchni i zobaczyłam smacznego omleta którego uwielbiałam i odkąd pamiętam zawsze Bartek potrafił go zrobić.

- No wspomnienia wracają.-zaśmiałam się i usiadłam do stołu.

- Tak pamiętam po naszej pierwszej bardzo przyjemnej nocy zaserwowałem ci oto takie śniadanie do łóżka.-pocałował mnie w skroń.

- No tak tylko akurat jak sobie spokojnie znów leżeliśmy to do domu wpadli twoi rodzice bo wrócili od cioci.-zaśmiałam się.

- Słuchaj wiesz jak się wtedy zdenerwowałem twoje ubrania zostały wtedy w salonie,a ja głupi w samych bokserkach poleciałem je zabrać i co tak się spieszyłem że twoje figi tam zostały.-powiedział a ja się śmiałam bardzo komiczna sytuacja.

- Ale kochanie popatrz zostały tam ale i tak ich nie znaleźli,więc nie przyłapali nas.

- No ale dziwnie że była 8:35 i w mojej sypialni siedziałaś sobie ze mną,w ogóle się nie domyślili.-spojrzał na mnie.

- Kotku ale mnie dalej dziwi fakt że ty się mną zainteresowałeś.

- Dlaczego?-zapytał.

- W naszej klasie to ja miałam z dziewczyn najmniejszy biust,a podobno faceci to wzrokowcy i zawsze zwracają na to uwagę.-powiedziałam.

- Nie miałaś niezły biust a tak na prawdę dalej skarbie masz.-puścił mi oczko i pociągnął mnie do siebie na kolana.

- Co ty przestań przecież byłam typową deską i na dodatek miałam niezłe krągłości.-powiedziałam uśmiechnięta.

- Ale co zrobić jak ja pokochałem te krągłości?-pocałował mnie.

- Bartuś a nie sądzisz że mi się ostatnio przytyło?-zapytałam patrząc na swoje uda.

- Nie sądzę jak na ciąże jesteś za chuda więc dlatego siadaj a ja zrobię jeszcze jednego omleta.-wstał i podszedł do kuchenki.

- Kocham cię i cieszę się że ty jesteś tutaj ze mną.-szepnęłam.

- Ja ciebie też kocham i zawsze będę.-pocałował moje czoło i zrobił mi obiecanego omleta.

Około 15:00 wyszliśmy z domu i udaliśmy się pod szkołę Mai,usiedliśmy na ławce i czekaliśmy na nią.Wybiegła jako pierwsza ale oczywiście źle ubrana no ręce mi odpadają.

- Cześć.-powiedziała i przytuliła mnie i Bartka.

- Co ci mówiłam na temat ubioru?-zapytałam a ona się uśmiechnęła.Poprawiłam jej ubiór i postanowiliśmy iść coś zjeść na mieście.Do mieszkania wróciliśmy o 17:00 i niestety Bartek musiał wracać do siebie.

Później pomogłam Mai w lekcjach i o 22:30 już spałam.

Wiele myślałam na temat naszej przeprowadzki do Bartka widać ze bardzo tego chciał,ale też nie chcę mu przeszkadzać.Bo są momenty kiedy wraca z treningu i musi odpocząć a przy Majce tego nie można zrealizować,ale też z jednej strony są momenty kiedy potrzebuje kogoś bliskiego.Na kartce pisałam wiele rzeczy na nie i na tak i w końcu się zdecydowałam,przecież musimy dorosnąć będziemy mieć drugie dziecko ja go potrzebuję a to już początek 5 miesiąca.Dziś jak dowiemy się płci dziecka to mu powiem o swojej decyzji.

Wizytę miałam na 16:00,Bartek przyjechał do Katowic zaraz po treningu,a Maja została u Poli.Kiedy wyczytano moje imię i nazwisko złapałam przyjmującego za rękę i podążyliśmy do gabinetu.Lekarz kazał mi się położyć i rozprowadził zimny żel po moim brzuchu.

- Z ciążą wszystko w porządku,dziecko rozwija się prawidłowo.Tutaj mamy rączki,nóżki.Teraz posłuchamy sobie bicie serduszka.-po chwili w pomieszczeniu było słychać lekkie bicie serca.Mimowolnie się uśmiechnęłam i spojrzałam na Bartka który miał w oczach łzy ale to było urocze.-Chcą państwo znać płeć?-zapytał lekarz a my kiwnęliśmy głowami.

- Tak.-szepnęłam.

- Więc uwaga na świecie powitacie państwo synka.-powiedział,a ja się zaśmiałam.O tak miałam rację,a raczej Maja miała rację.-Proszę na siebie uważać i zażywać te witaminy co pani przepisałem bo teraz zmienia się pogoda i żeby dbała pani o odporność.Widzimy się za miesiąc.-pożegnaliśmy się i wyszliśmy na parking.

- Bartuś cieszysz się?-zapytałam bo od dłuższej chwili nic nie mówił.

- Tak,bardzo mocno tylko jak usłyszałem jego serce to zatkało mnie.-powiedział a ja go objęłam rękami wokół szyi.

- Bartek bo jest jeszcze jedna sprawa.-powiedziałam.

- Jaka?-zapytał.

- Czy twoja propozycja z przeprowadzką jest jeszcze aktualna?-spojrzałam w jego oczy a on wziął mnie na ręce i kręcił w kółko.-Co ty robisz wariacie?-krzyknęłam.

- Kocham cie skarbie,jestem najszczęśliwszym facetem na ziemi.-gdy mnie postawił wpił mi się w usta i wiem że lepszego faceta nigdzie nie znajdę.

Wróciliśmy do domu po drodze zabierając Majkę.Przyjęła bardzo pozytywnie nowinę że za praktycznie miesiąc będzie mieszkać w Bełchatowie.Wieczorem postanowiłam zrobić gyrosa,a oni siedzieli w salonie i oglądali bajki.Kiedy kroiłam paprykę w kuchni zadzwonił telefon Bartkowi,oczywiście znów ciekawska ja zobaczyłam kto to.Mogłam się domyślić ANKA.

- Kto dzwoni?-zapytał wchodząc do kuchni.

- Twoja przyjaciółka.-uśmiechnęłam się sztucznie i podałam mu telefon.On się zaśmiał i odebrał.Gadali nawet nie wiem o czym,ale za chwilę się dowiem.Kiedy zakończył rozmowę uśmiechnął się do mnie.

- Muszę jechać na Mazury.-powiedział.

- Kiedy?-zapytałam odwracając się do niego.

- Z Anką musimy jechać do tego gościa żeby nam zapłacił za domek.-wytłumaczył.

- Kiedy?-zapytałam trochę wkurzona.

- Jutro i wróciłbym po jutrze.-powiedział a ja się odwróciłam i dalej kroiłam warzywa.Nagle poczułam jego ręce na moich biodrach.

- Bartek zostaw chcę dokończyć sałatkę.-powiedziałam.

- Skarbie,nie bądź zła i zazdrosna.-pocałował mnie w ramie.

- Nie jestem i zostaw mnie w spokoju.-wyrwałam się z uścisku i podeszłam do lodówki.

- Lena przecież wiesz że chcę mieć to z głowy.

- Powiedziałeś że już wszystko załatwione i nagle znów akcja zaczyna trwać?-zapytałam.

- Chcesz żebym zakończył tą sprawę to muszę jechać,gościu chce podpisać umowę a ja jestem też właścicielem i dlatego też muszę jechać.-podszedł do mnie i przytulił.

- Zrozum że i tak nie ufam Ance i masz mi zdawać relacje z drogi,rozumiesz?-spojrzałam na niego.

- Rozumiem skarbie.-pocałował mnie bardzo namiętnie.

- Tato miałeś przyjść za chwilę a ominąłeś całą bajkę.-do kuchni wpadła Maja.

- Maju miałem bardzo ważną sprawę.-powiedział.

- Mamo a w ogóle jak będzie nazywał się mój braciszek?-zapytała i przytuliła się do mojego brzuszka.

- Jeszcze nie wiem ale wiecie co chodźmy coś wymyślić,Maja przynieś trzy kartki i długopisy.-mała poleciała i po chwili wróciła z rzeczami.-Dobra każdy pisze kilka imion jeżeli na naszych listach pojawi się to samo imię tak będzie miał.-powiedziałam.I zaczęliśmy w skupieniu pisać.Po jakiś 15 minutach mogliśmy czytać.Było ich na prawdę dużo i wreszcie natrafiliśmy na jedno wspólne imię.

- Więc maluszku będziesz miał na imię Jakub.-powiedziałam.

- Kuba ale fajnie.-klasnęła w dłonie Maja.Więc wszyscy oczekujemy na Jakuba Kurka.

Rano Bartek pojechał na te Mazury,nie powiem denerwowałam się w końcu pojechał tam ze swoją byłą,która stała się bardziej natrętna chodź ona zawsze taka była.

Od samego rana miałam dziwne przeczucia czekałam na znak od niego.........

I jest myślałam że się nie wyrobię :)

Wyjazd na Mazury z Anką,myślicie że ona coś wykombinowała???

Będzie gorąco!!!!

Następny pojawi się w środę i obiecuję będzie dłuższy.

Dzięki za komentarze.

Pozdrawiam Aga