Rozdział 7:

Wreszcie po moich modlitwach dojechaliśmy do tego zoo.Wysiadłam z samochodu i nie czułam się za dobrze,ale jako to mówią robię dobrą minę do złej gry.Kupiliśmy bilety i weszliśmy zwiedzać.Maja była zachwycona,a ja z panem Adamem szliśmy z tyłu strasznie się w lecząc.Kiedy doszliśmy do budynku,gdzie znajdowały się tarantule i różne odmiany pająków zrezygnowałam i usiadłam na ławce.

- Ja na was poczekam.-powiedziałam.

- Dalej się boisz pająków?-zapytał Bartek.

- Tak i nie wejdę tam,więc lećcie a ja czekam.-jednak nie zostałam sama Bartek stwierdził że też nie wejdzie.

- Lena dobrze się czujesz?-zapytał patrząc na mnie.

- Wiesz nigdy człowiek nie czuje się dobrze,skoro wypiłam dużo i dziś jest tak słoneczny dzień.-zaśmiałam się.

- Może my wrócimy wcześniej do domu,a oni niech zostaną?-zapytał.

- Nie spoko wytrzymam najwyżej padnę tutaj i zabiorą mnie do szpitala.-uśmiechnęłam się.

- Chyba psychiatrycznego.-powiedział,a ja wkurzona zaczęłam go gonić.Ganialiśmy się jak dzieci i w pewnym momencie Bartek nie zauważył fontanny i do niej wpadł a pech chciał że zdążył mnie za sobą pociągnąć.Nic nie mówiliśmy tylko się śmialiśmy,i nagle nasze twarze zaczęły się do siebie zbliżać.Czułam jego oddech na moich ustach kiedy:

- Dlaczego siedzicie w wodzie?-zapytała Maja.Szybko wstałam i wyszłam z niej.

- Nie siedzimy tylko wpadliśmy,bo goniłam tatę.Chodźmy wyschniemy po drodze.-powiedziałam i poszliśmy dalej zwiedzać,od tego momentu unikałam Bartka.Kocham go,ale nie chcę rozbijać jego związku z Anką.

- Mamusiu kupisz mi pamiątkę?-zapytała mnie Majka.

- Tak wybierz sobie.-wybrała sobie wielkiego misia.Już miałam płacić kiedy Bartek był szybszy.

- Reszty nie trzeba.-powiedział,schowałam pieniądze i poszliśmy do samochodu.Teraz Maja zdecydowała wrócić z nami.Dziękowałam za to bo nie chciałam teraz z nim być sam na sam.Całą drogę patrzyłam w szybę,wiedziałam że powinniśmy o tym pogadać co się stało,a tak na prawdę co mogło się stać.Po 3 godzinach jesteśmy w Nysie.Wyszłam z samochodu i poszłam od razu do pokoju położyć się.Nie minęło 10 minut a ktoś zapukał do drzwi.

- Proszę.-powiedziałam a do środka wszedł Kuba.

- Cześć mogę na chwilę?-zapytał.

- Jasne a co się stało?-zapytałam.

- Czy tu kochasz Bartka?-zatkało mnie.

- Bartek ma narzeczoną.-powiedziałam.

- Ale można kochać jak ma narzeczoną,więc jak jest?

- Nie Kubuś,nie kocham.-skłamałam.

- To szkoda bo wolałbym ciebie w rodzinie niż Ankę,przyjdź na kolację mama woła.-wstał i wyszedł.Odechciało mi się tej kolacji,nie zeszłam.Wyjrzałam przez okno i na podjeździe znalazł się samochód Anki.Aha czyli wróciła królowa śniegu,nie chciałam się już z nią widzieć.Nagle do pokoju wpadła Maja.

- Mamo zobacz co Ania mi kupiła.-powiedziała i pokazała torby z ubraniami i to te najdroższe widziałam na ceny przyklejone.

- Ale ty tego nie możesz wziąć.-od razu powiedziałam.

- Niby dlaczego?-zapytała.

- Dlatego że to jest strasznie drogie i nie weźmiesz tego.

- Weź przestań kupiłam jej kilka ciuchów,niech ma.-do pokoju weszła Anka.

- Widzisz mamo Ania mi  pozwoliła.-powiedziała i pobiegła na dół.

- Po co jej to kupiłaś?-zapytałam wkurzona.

- Bo ty nigdy z tą swoją pracą byś jej tego nie kupiła.-zaśmiała się.

- Nie obrażaj mnie rozumiesz nie masz do tego prawa.

- Wiesz Maja dostanie zaraz jeszcze jeden prezent.-powiedziała i poszła na dół i ja szybko tam zeszłam.Ania nic nie mówiąc podała jej kopertę.

- Wow mamo zobacz mam bilet do Hiszpanii.-krzyknęła Maja,zawsze chciała tam polecieć.

- Podoba się prezent,lecimy tam za trzy dni.-powiedziała Anka.Zrobiło mi się strasznie przykro bo to ja chciałam zrobić jej taki prezent teraz specjalnie wzięłam urlop,pieniądze zbierałam przez cały rok.

- Ale fajnie,mamo mogę polecieć?-zapytała mnie.

- Skarbie,ale.....-przerwała mi.

- Proszę.-spojrzała na mnie,i się złamałam a tak tego nie chciałam.

- Możesz,to my Maja musimy wracać skoro macie lecieć to musisz się spakować.-powiedziałam.-Idź na górę po rzeczy pojedziemy do domu.

- Odwiozę was.-powiedział Bartek.Wyszliśmy na zewnątrz i czekaliśmy na Maję.

- Dlaczego mi o tym nie powiedziałeś?-zapytałam.

- Chciałem zrobić jej niespodziankę.-powiedział.

- A te wszystkie ciuchy?

- No poprosiłem Anię ale tylko po to by była szczęśliwa.

- Uważasz że nie mam z czego jej takich wakacji kupić,z czego jej ciuchów kupić,więc ja ci powiem że to ostatni taki "prezent" dla Majki,rozumiesz?-krzyknęłam.

- Mogę wiedzieć dlaczego krzyczysz?-sam krzyknął.

- Bo widzę co wy robicie,nie jestem biedna,potrafię utrzymać wszystko.Radziłam sobie przez 7 lat i nagle nie potrafię?

- Lena to nie tak,ja chcę trochę się Mai zrekompensować.

- Bartek ale nie chcę żeby to było takie coś,ona przez ostatni czas strasznie dużo dostaje a ja tego nie chcę.-powiedziałam i wsiadłam do samochodu bo Maja wyszła z domu.-pojechaliśmy do Katowic,większość drogi gadała mała z Bartkiem to znaczy całą drogę i co mój urlop się tylko zmarnował.Chciało mi się strasznie płakać.Po 4 godzinach jesteśmy na miejscu.Poleciłam ją spakować bo Bartek powiedział że pojadą od razu z Nysy.Spakowałam szybko rzeczy,i zeszłam na dół.

- Maja proszę na siebie uważać.-powiedziałam i ją przytuliłam.

- Tak będę,ale się cieszę.-pisnęła zadowolona.Pożegnałyśmy się i pojechali a ja zaczęłam płakać.Nawet nie wiem kiedy zasnęłam.

Rano obudził mnie budzik,wczoraj dostałam sms'a że dojechali do Nysy,a już jutro wylatują.Poszłam się ubrać.

I poszłam do pracy,nawet że wzięłam urlop.Weszłam do środka i poszłam się przebrać.

- Lena a co ty tu robisz?-zapytała Pola.

- Wróciłam,dużo dziś ludzi?-zapytałam powstrzymując się od płaczu.

- Co się stało Lenka?-zapytała Iza.I się rozkleiłam opowiedziałam im co się działo w Nysie że wszystko było pięknie,dopóki nie przyjechała Anka.

- A na do dodatek zrobiło mi się smutno kiedy powiedziała mi że ja Mai nigdy nie zapewnię takich wakacji,ciuchów.

- Nie płacz,widać ze ona przekonała do siebie Majkę pieniędzmi a małej to nie przeszkadza.

- No bo wiecznie ją uczyłam że nie zawsze można wszystko dostać.-powiedziałam.

- Nie przejmuj się,ty masz asa w kieszeni bo nie będzie teraz Bartka trochę widziała bo za chwilę jedzie do Spały.Tydzień wakacji i ty możesz zawsze wszystko od nowa ją nauczyć,a my ci w tym pomożemy.-przytuliły mnie i jak nie kochać takich przyjaciółek.

Tydzień później:

To chyba był najgorszy dla mnie tydzień,w ogóle nie mogłam się do nich dodzwonić,a jak już się dodzwoniłam to Maja powiedział tylko że jest fajnie i rozłączała połączenie.Dziś mają wrócić o 18:00,jest 17:00 czekam na nich.Wreszcie usłyszałam dzwonek do drzwi,ucieszyłam się że to oni,ale przeraziłam się na widok Mai.

- Co się stało?-zapytałam.

- Co masz na myśli?-pytała Anka  durnym uśmiechem.

- Dlaczego Maja ma blond włosy.-krzyknęłam.

- A mamo bo Ania mi pozwoliła przefarbować chciałyśmy być takie same.-powiedziała do mnie Maja.

- Ale do cholery ja ci nie pozwoliłam,do pokoju już.-krzyknęłam do niej,obrażona poszła.-Bartek ja mam tego dosyć,jakim prawem ona to zrobiła,miałeś ją pilnować.

- Lena to jej zejdzie bo to jest na 2 tygodnie kolor,a tak prosiła.-powiedział.

- Ja cię też o coś prosiłam.

- Dobra Bartek jedźmy bo jestem zmęczona.-pożegnał się ze mną i poszli,a ja udałam się do pokoju Mai.

- Zawiodłam się na tobie.-powiedziałam.

- Ty się zawiodłaś to a się zwiodłam,cały czas mnie kłamałaś,że tata mieszka daleko ze nie może przyjeżdżać,ciągle krzyczysz na tatę i Anię.

- Maja teraz to ty mnie posłuchasz,nie miałaś prawa farbować włosów,pamiętasz jak mnie kiedyś pytałaś co ci powiedziałam,że nie a nie to znaczy nie.-krzyknęłam.

- Chciałam wyglądać jak Ania.-powiedziała.

- Nie poznaje cię.-szepnęłam.

- Mamo bo ty na nic mi nie pozwalasz,jesteś najgorsza mamą na świecie.-zabolało.

- Niestety taką masz i tego nie zmienisz.-powiedziałam i wyszłam,ale usłyszałam jeszcze.

- Wolałabym żeby Ania była moja mamą.-i się rozryczałam to już za dużo o dla mnie,płakałam w salonie całą noc,to boli cholernie boli......




I już jestem :D
Dziś jeden z krótszych,ale obiecuję poprawę,następny w czwartek i będzie długi.Widać że Anka użyła wspaniałą taktykę żeby przekonać do siebie Maję,czy Lena sobie poradzi????
Zachęcam do komentowania i widzimy się w czwartek.
Pozdrawiam Aga