Rozdział 9:

- Odbijany.-usłyszałam z lewej strony.Niechętnie puściłam Bartka i podałam Damianowi rękę.Znów poleciałam wolna piosenka,a jego ręce znów na moje pośladki.

- Możesz wziąć te ręce?-zapytałam.

- A jak nie to co?-zaśmiał się.Czuć od niego sporą ilość alkoholu.Nie wytrzymałam i wyrwałam się mu,wyszłam z sali i chciałam pójść do pokoju,ale to był błąd bo ten kretyn za mną polazł już chciałam otwierać pokój.

- No to teraz nikt nam nie przeszkodzi.-powiedział i przycisnął mnie do ściany i brutalnie wpił się w moje usta.Zaczęłam się wyrywać.

- Zostaw mnie do cholery.-krzyknęłam.

- Kochanie spokojnie będzie ci ze mną dobrze.-znów mnie pocałował.Wyrwałam rękę i zaczęłam go odpychać i uderzać pięścią.Nie miałam za wiele siły.Bałam się że jednak spełni swoją myśl.Krzyczałam i wołałam o pomoc,ale nikt nie przychodził.Dobrał się do mojej spódnicy,a mi po policzkach zaczęły spływać łzy.

- Zostaw mnie.-uderzyłam go mocno w twarz,lecz on oddał mi z większą siłą.Tak że aż syknęłam z bólu.Usłyszałam że ktoś biegnie w naszą stronę i odciąga Damiana.To był Bartek nie panował nad sobą.Uderzał go po całym ciele,w pewnym momencie kolega nam zwiał,a ja zjechałam do pozycji kucającej plecami po ścianie i płakałam ze szczęścia że przybył na czas.

Oczami Bartka:

Chciałem bardzo ją pocałować,ale musiał popsuć wszystko ten koleś.Odszedłem do chłopaków i włączyłem się do rozmowy.Chwila nie uwagi i zobaczyłem że Leny i tego gościa nie ma na sali,przeleciałem wzrokiem całą salę,ale nigdzie ich nie było.Wyszedłem z sali i na korytarzu też nic,pomyślałem że może poszła do pokoju.Udałem się tam.Jak już szedłem po schodach usłyszałem Lenę.

- Zostaw mnie.-wbiegłem tam szybko i zauważyłem jak uderza ją w twarz,a we mnie coś pękło i podbiegłem do nich i zacząłem go okładać pięściami,nie panowałem nad sobą,w końcu on zwiał a Lena skuliła się i płakała kucnąłem przed nią.

- Lena wszystko w porządku nic ci nie zrobił?-zapytałem,a ona wstała więc i ja się podniosłem.

- Przytul mnie bardzo mocno.-szepnęła zapłakana więc mocno ją objąłem i przytuliłem,szepcząc że nie pozwolę jej już skrzywdzić.

- Chodźmy do pokoju.-powiedziałem i poszliśmy.Ona od razu położyła się do łóżka i znów płakała.Ułożyłem się z drugiej strony i przytuliłem się do jej pleców.Nieco później usłyszałem jej już spokojny oddech co oznaczało że zasnęła.

Oczami Leny:

Rano obudziło mnie słońce wbijające się do pokoju,otworzyłam oczy i Bartka nie było,musiał gdzieś wyjść.Mnie od razu przypomniała się wczorajsza sytuacja,miałam wiele szczęścia że Bartek był blisko.Nagle do pokoju wszedł Bartek.

- O właśnie miałem cię budzić.-uśmiechnął się.

- Dziękuję Bartek.-powiedziałam i znów zaczęłam płakać,a on podszedł i usiadł koło mnie i mocno przytulił.

- Nie płacz Lenka,nie dałbym cię skrzywdzić.-powiedział,a ja spojrzałam w jego oczy.Nasze twarze znów zaczęły się do siebie zbliżać,ale ktoś zapukał do drzwi,odskoczyłam szybko i poleciałam do łazienki,a on otworzył drzwi.Szybko doprowadziłam twarz do porządku żeby oczy nie były podpuchnięte i się ubrałam,z racji że jest gorąco to zaszalałam.

Wyszłam łazienki a Bartek akurat zapinał walizkę.

- Ja już zanoszę walizki do samochodu,a ty zejdź do stołówki na śniadanie tam będą wszyscy.-powiedział.

- Ale przyjdziesz?-zapytałam,a on się zaśmiał.

- Nie przepuściłbym śniadania.-zeszliśmy na dół razem,a ja poszłam na stołówkę a on do samochodu.Usidłam koło Moniki,znalazłyśmy wspólny język.Po śniadaniu pożegnaliśmy się wszyscy i ruszyliśmy z powrotem do domu.

- A Maja ile zostaje u twoich rodziców?-zapytał kiedy staliśmy już pod moim blokiem.

- No tak na tydzień długo się nie widzieli.-uśmiechnęłam się.

- Lena bo mam do ciebie pytanie.

- Jakie?-spojrzałam na niego.

- A nie ważne już leć.-powiedział.

- O nie teraz nie wyjdę dopóki nie powiesz o co chodzi.-zaśmiałam się.

- No nie dałabyś się zaprosić na kolację,znaczy taką przyjacielską?-zapytał i spojrzał w podłogę.

- Jasne czemu nie,to co jutro o 18:00?-zapytałam.

- Będę.-uśmiechnął się,dałam mu buziaka w policzek i poszłam do mieszkania.Zmęczona całym dniem zasnęłam.

Rano obudził mnie telefon to była moja mama.Powiedziała ze Maja czuje się świetnie i mam się nie denerwować.Maja przez telefon też dawała oznaki ze dziadkowie strasznie ją rozpieszczają.Popatrzyłam an zegarek 7:30,szybko poleciałam się ubrać.

I do pracy,dziś wszystko mnie rozbawiało.Nikt mi nie zepsuje humoru bo jak tylko przypomnę sobie o dzisiejszej kolacji to od razu na twarz wkrada mi się uśmiech.

- Lena co ty dziś brałaś bo jakby coś to ja chcę ze 2 kg.-zaśmiała się Pola.

- Nic kochanie tylko jestem szczęśliwa.-powiedziałam a ona spojrzała mi w oczy.

- Bartek?-zapytała,a ja się zarumieniłam.

- Idziemy na przyjacielską kolację.

- No w waszym przypadku to możecie iść na przyjacielską kolację,ale zawsze możecie to zakończyć upojną nocą kochanków.-powiedziała.

- Pola nie mów tak,on nie jest mną pewnie zainteresowany.

- Lenka wiem co mówię.-i do baru weszła Iza.

- Siema,kiedy macie czas?-zapytała.

- Codziennie.-powiedziała Pola.

- A o co chodzi?-zapytałam.

- Chcę wam przedstawić Sebastiana.-uśmiechnęła się.

- Tego z randki,czyli to coś poważnego.

- Ej dlaczego wy macie facetów a ja nie?-zapytała Pola.

- Lenka ty kogoś masz?-krzyknęła Iza.

- Tak nawet od 7 lat.-zaśmiała się Pola.

- Nie prawda,jutro może się spotkajmy,tylko gdzie?-zapytałam zmieniając temat.

- Dobra jutro tutaj o 19:00.-powiedziała Iza i poleciła się przebrać.W pracy dziś siedziałam do 16:00,jak tylko weszłam do domu to wzięłam długą kąpiel i zaczęłam się szykować.Cholera jasna jest już 17:30 a ja dalej nie wiem co ubrać.W końcu znalazłam.

 

I jak na zawołanie o 18:00 zadzwonił dzwonek.Poszłam otworzyć.

- Hej Bartek poczekaj jeszcze poprawię włosy.-powiedziałam wpuszczając go do mieszkania.

- Jasne leć i tak mamy stolik na 19:30.-zaśmiał się.

- Słucham?-zapytałam.

- Oj no bo ty zawsze szykowałaś się długo.-powiedział,w końcu sama się zaśmiałam.O 19:00 wyszliśmy z mieszkania,zabrał mnie do najdroższej restauracji w Katowicach.Było tam tak pięknie,grała muzyka,wisiały piękne kwiaty,po prostu cudo.

- Wow robi wrażenie.-powiedziałam siadając do naszego stolika.

- No robi dlatego to miejsce wybrałem.-uśmiechnął się.

- Dobry wieczór,nalać państwu wina?-zapytał kelner.Kiwnął głową,a on nam nalał.Zjedliśmy przepyszną kolację.

- Mogę cię prosić?-zapytał Bartek wyciągając do mnie rękę.

- Jasne.-weszliśmy na parkiet i kołysaliśmy się w rytm muzyki.Około 21:00 wyszliśmy z stamtąd i zmierzaliśmy do mojego mieszkania.Pod moim blokiem się pożegnaliśmy.

- Daj znać jak dojedziesz do Bełchatowa.-powiedziałam.

- Dam obiecuję.-pocałowałam go w policzek.Wyszłam z auta i udałam się do bloku,ale nagle ktoś złapał mnie za rękę i odwrócił.Poczułam jego usta na swoich,nie mogłam się oprzeć,zaczęłam oddawać każdy pocałunek.W pewnym momencie oderwał się ode mnie,uśmiechnął się i wsiadł do samochodu i odjechał,a ja jak tam stałam dalej stoję.Weszłam do mieszkania i nawet nie wiem kiedy zasnęłam,cały czas o nim myślałam,a dwie godziny później dostałam wiadomość że dojechał do Bełchatowa.

Rano obudził mnie budzik,musiałam wstać do pracy,szybko się ogarnęłam i poleciałam.

- Cześć dziewczyny.-powiedziałam do Poli ,Uli i Izy.

- Cześć a co ty taka uśmiechnięta?-zapytała Ula,a dziewczyny się uśmiechnęły.

- A nic tak o.

- Tak nic tylko facet,dobra ja jadę do hurtowni.-powiedziała i wyszła.

- No opowiadaj.-poganiał mnie Iza.

- No to była zwykła kolacja,byliśmy w Patio,a później zawiózł mnie do domu.-powiedziałam.

- No i jak było jak cię całował?-zapytała Pola.

- Co?

- No co przecież widzę po tobie że się całowaliście.Jak było?-zapytała znów.

- Było cudownie,poczułam się jak 7 lat temu.-uśmiechnęłam się.

- Dobra koniec gadania,do pracy,a później o 19:00 przychodzicie poznać Sebę.-powiedziała Iza i zaczęłyśmy pracę.Z baru wyszłam około 17:50 czyli mam niecałą godzinkę na przyszykowanie się na kolację,znaczy spotkanie.Wpadłam do domu i szok drzwi były otwarte.Przestraszona wzięłam szybko z kuchni nóż i podążyłam po każdym pomieszczeniu.Wszystko w porządku,została jeszcze moja sypialnia,ręce strasznie mi się trzęsły,policzyłam sobie do trzech i wleciałam do środka.Moje rzeczy były strasznie wy rozwalane po całym pokoju,a na łóżku leżała róża i karteczka.

CIĄGLE O TOBIE MYŚLĘ

TWÓJ WIELBICIEL

Trochę się przeraziłam bo nie wiem kto to jest,w ogóle kto był w moim mieszkaniu,a poza tym w każdej chwili może wrócić.Przejrzałam moje rzeczy czy niczego nie zabrał i zabrakło mi jednej rzeczy mojej nowej koronkowej bielizny.Jak sobie pomyślę że ktoś obcy ma moją bieliznę to od razu robi mi się niedobrze.Nie chciałam wychodzić dziś z domu,więc dlatego zadzwoniłam do Izy i Poli żeby przyszły do mnie.Przyszli o 19:00,Sebastian strasznie miły,posiedzieli do 21:00 i się zmyli.Zamknęłam wszystko porządnie na klucz i tak całą noc nie spałam.....

 

 

 

I mamy kolejny :)

Dziś pierwszy mecz w turnieju Huberta Jerzego Wagnera,nasi zmierzą się z Bułgarią i jestem pewna że wygrają.Widziałyście reprezentacyjnego SPLASHA ????

Strasznie się uśmiałam,dla kogoś kto nie widział:

SPLASH

 Dziękuję za wasze komentarze i kolejny pojawi się w poniedziałek,jak myślicie kto był w domu Leny???

Pozdrawiam Aga